Vraag & Antwoord

“Ik verricht huishoudelijk werk bij een cliënt. Hij vindt dat zijn leven geen kwaliteit meer heeft. Hij heeft contact met de NVVE en met zijn huisarts, omdat cliënt zo niet meer verder wil. Hoe kan ik het beste hiermee omgaan? Hoe kan ik mijn client steunen?”

ANTWOORD VAN SPECIALIST OUDERENGENEESKUNDE

“Het lijkt me geen gemakkelijke situatie! Als huishoudelijk medewerker is er nogal eens een goede band gegroeid, doordat je regelmatig wat langere tijd in iemands huis bent. Als dan duidelijk wordt dat de cliënt in een situatie zit waarin hij/zij niet meer verder wil, is dat niet eenvoudig. Hoe reageer je dan op een goede manier?

Het is denk ik belangrijk om de cliënt hierin te volgen als het gesprek hierover gaat. Begint hij er over met u of niet? Als hij er zelf niet over begint, dan is het de vraag of u er iets over moet zeggen. Ik denk dat terughoudendheid dan het meest passend is. Als huishoudelijk medewerker is er geen rol weggelegd in het euthanasietraject zelf. Dit ligt bij de huisarts en ook de begeleiding in het traject ligt bij hem. Iemand kiest daarnaast vaak zelf de mensen met wie men er over wil hebben en met wie niet.

Als hij er wel zelf over begint met u, is het aftasten. Waarom bespreekt hij het? Wil hij weten wat u er van vindt of wil hij alleen zijn eigen situatie met u delen? Ook hier geldt: als hij niet vraagt naar uw mening, dan is het de vraag of u die met hem moet delen. Een gesprek als zorgmedewerker met een cliënt is daarin anders dan een gesprek als kennissen of buren o.i.d.

Het is wel goed mogelijk om hele open vragen te stellen als hij het gesprek erover aan gaat, bijvoorbeeld. 'Kan ik wat betekenen voor u in deze situatie?', 'Kan ik wat voor u doen waardoor het voor u vanochtend wat beter te dragen is?' of iets dergelijks. Daarmee laat u zien dat u zijn nood ziet en dat u er als mens voor hem wilt zijn (een van de belangrijkste opdrachten voor ons als christenen...).

Tegelijk kan dat als christen misschien bij ons de vraag geven: moet ik hem niet waarschuwen? Bij ons komt dat vooral naar boven als het levenseinde in zicht lijkt te komen, maar het is de vraag of dat terecht is. Geldt dit eigenlijk niet bij elk contact dat we hebben met cliënten?

Om het geloof ter sprake te brengen in een cliënt-contact is heel veel tact en wijsheid nodig. Wijsheid die alleen te ontvangen is van de Heere Zelf. Het meest passend is dan ook om Hem te vragen een wacht voor onze lippen te zijn: om gelegenheid te geven om te spreken als Hij dat nodig vindt en om te zwijgen als Hij dat nodig vindt. En als er gelegenheid komt om over het geloof of over Hem te spreken, om dan de goede woorden te vinden.”